ചില ജീവിവര്ഗങ്ങള്
അവരല്ലാത്തവരെ
കൂട്ടത്തില് കൂട്ടാറില്ല.
അവരെപ്പോലെ ആകണമെങ്കില്
അവര് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്ന
ജീവിത ഫ്രെയ്മില്
അഭിനയിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
കഴുതയെ ചായംപൂശി
സീബ്രയാക്കുന്നതു പോലുള്ള
സാഹസമാണത്.
സാധാരണമെന്ന്
വെച്ചുനീട്ടുന്നതില്
കാണുന്നതൊന്നും
അത്ര നിഷ്കളങ്കമല്ല.
സംവിധായകന്റ
കലാവിരുതുകള്
ഒളിച്ചിരിക്കാത്ത മുക്കും മൂലയും
അതിലുണ്ടാവില്ല.
കേട്ടുകേള്വികളെ
പ്രകൃത്യായെന്നും സാര്വത്രികമെന്നും
അധികാരത്തിന്റെ ഉന്തുവണ്ടികള്
വീട്ടുപടിക്കലെത്തിക്കുമ്പോള്
എന്റെ മോക്ഷമേയെന്ന്
വാരിപ്പുണരുന്നിടം
തുടങ്ങുന്നു അടിമത്തം!
സത്യാസത്യങ്ങളും
ശുഭാശുഭങ്ങളും
തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത
ഇരുള്സ്ഥലികളിലേക്ക്
അത്ര വേഗത്തില്
ആട്ടിത്തെളിക്കാന് പറ്റിയ
ആട്ടിന്പ്പറ്റമായിരുന്നില്ല നാം!
കളഞ്ഞുപോയ വിളക്ക്
തിരയേണ്ടതുണ്ട്.